#3 Hello lady, where you form?

20–01-17

Het is een uur of 22.00 als ik met Buddi arriveer bij mijn, ja hoe zal ik het noemen, ik noem het maar hotel. Alleen moet je geen hoog gebouw verwachten met kamertjes. het zijn meer allemaal kleine huisjes verspreid over een mooie tuin. Er is een klein terrasje met daarop wat tafeltjes met stoeltjes, een receptie en een keuken. het licht brand er nog en het personeel is nog aanwezig. De vriendelijke eigenaar Katut genaamd opent voor mij de autodeur en tilt samen met een een andere man mijn koffers moeiteloos op zijn schouder naar boven. Mijn kamer bevind zich aan de achterkant van de binnenplaats en het terras. Door middel van een klein trappetje kan ik daar komen. Deze kamer en de familie kamer naast mij zijn net nieuw gebouwd en ik ben de eerste die er in gaat. Het ziet er prachtig schoon uit maar erg basic. Wel een kast, zelfs met hanggedeelte, maar geen hangertjes. een badkamer met een douche, wastafel, spiegel en wc maar nergens iets van een prullenbakje te vinden. Hij laat mij de kamer zien en vraagt of ik zo nog even naar beneden kom om het personeel te ontmoeten. Snel ga ik nog even naar de wc en verstuur een paar berichtjes dat ik veilig aangekomen ben. Beneden staat al het personeel op mij te wachten en ik word erg hartelijk ontvangen, alleen zo veel namen waar ik nog nooit van gehoord heb, hoe ga ik dat onthouden. 

Na wat papierwerk ingevuld te hebben en even gekletst te hebben met het super vriendelijke personeel besluit ik naar boven en naar bed te gaan, ik ben kapot. Maar aangezien ik nu voor het eerst een beetje fatsoenlijk tijd heb en internet besluit ik toch even wat mensen te beantwoorden en met een paar te bellen. Voor ik het weet is het laat, tijdens de gesprekjes heb ik al een beetje mijn koffer uit gepakt en wat spullen een plekje gegeven. Ik besluit het maar gewoon helemaal af te maken, ben nu toch lekker bezig. het is inmiddels kwart voor 1 en terwijl ik wat spulletjes in de badkamer zet, valt mij opeens iets op. Wat zit daar nou op de muur, ik verstijf en kan het alleen maar aanstaren in de hoop dat het niet gaat bewegen. Het is een gekko van ongeveer 6 a 7 centimeter lang. Nog nooit in mijn leven zo’n ding gezien, ik app een foto naar wat vrienden en vraag wat ik hier nou mee moet. Want zo durf ik echt niet te douchen hoor! Laat staan slapen, dat beest kan zo over mijn hoofd heen lopen, bah bah. Iedereen zegt dat ze lief zijn en juist de muggen voor je opeten. Oké, probeer er weer iets positiefs van te maken denk ik, en zorg dat je vriendjes met heb wordt. Beetje bij beetje kan ik mijn angst los laten en accepteer ik dat Gekko aanwezig is. Alleen check ik via de spiegel wel even waar hij zich bevind voordat ik de badkamer in stap.

Ik besluit toch maar gewoon te gaan douchen, want wat heb je daar zin in na zo’n reis zeg. Helemaal aangezien ik al had gezweet voordat ik überhaupt de lucht in was gegaan, door het rennen naar mijn gate. Ik zet de douche aan, maar het houdertje waarin de douchekop hangt staat niet echt in een handige stand en is niet verstelbaar, al het water sproeit zo naar de andere kant van de badkamer, haha top. Lekker handig weer en typisch Balinees denk ik. Dus ik besluit de douche kop maar gewoon vast te houden en op die manier te douchen. Terwijl ik dat doe, krijg ik een raar gevoel in mijn hand. Het gevoel wordt steeds vervelender totdat ik hem echt niet meer vast kan houden. Ik kijk naar mijn hand om te zien of daar iets mee aan de hand is, maar niks te zien. Ik pak de inmiddels op de grond liggende douchekop weer op om het opnieuw te proberen, maar het bovenstaande herhaalt zich. Ik zit mij heel erg af te vragen waarvan ik de geur herken die ik nu ruik maar leg het verband met stoom, elektriciteit zeg maar en dat was dus ook wat ik door mijn hand voelde gaan. Elektriciteit en water lijkt me geen goede combi dus ik besluit de douche maar snel uit te zetten, ook in dat deel voel ik de aanwezigheid en weet het zeker nu. Dan maar even wassen bij de wasbak en met mijn hoofd ondersteboven was ik mijn haar.

Eindelijk voel ik me weer een soort van schoon en ik loop nog met alleen mijn handdoekje rond als ik net mijn haar wil gaan borstelen. POEF! en het is pikkedonker op mijn kamer, en binnen no time ook erg heet. De stroom is uitgevallen en de airco dus ook, o my god denk ik, wat moet ik nu doen, maar moet er ook wel om lachen. Het is inmiddels al erg laat dus ik denk dat Buddi al slaapt, maar toch probeer ik hem een appje te sturen om te vragen of hij het nummer heeft van de eigenaar zodat ik die kan bereiken. Ondertussen zet ik de flits van mijn telefoon aan, doe snel even ondergoed en een jurkje aan en loop naar buiten om te zien of het alleen mijn kamer is of ook de rest van de appartementjes. Paul en Melanie heb ik ook een berichtje gestuurd om te vragen of zij misschien het nummer hebben, en Paul belt mij al kort daarna. Ze hebben geen nummer maar zeggen dat het heel veel gebeurd ik Bali en het zo vast wel weer goed komt. Ik kan alleen maar lachen, maar wat moet ik nou. Gelukkig blijkt dat de eigenaar hier ook gewoon slaapt en dat iemand had gezien dat mijn stroom was uitgevallen, dus ik hang weer op met Paul want nu moet het goed komen. Ik kijk over de balustrade van mijn terras om te zien wat ze aan het doen zijn. En na een paar minuten heb ik gelukkig weer stroom, oké nu kan ik eindelijk lekker gaan slapen. Ik installeer mijzelf in bed en wil net mijn ogen dicht doen, POEF! en nog een keer valt de stroom uit. Ik kan je vertellen dat Dit laatste stukje zich nog 4 keer herhaald heeft. Na de 4e keer was hij er eindelijk achter dat er te veel groepen op 1 stop zaten, dus hebben ze beneden mij, waar de keuken zich bevind alle stekkers eruit getrokken. Het was dus uiteindelijk alsnog erg laat voordat ik sliep.

Na een kort onrustig nachtje, ben ik alweer vroeg wakker. Nog maar een keer de douche proberen, maar nee weer het zelfde verhaal dus dat wordt weer wassen bij de wastafel. Ik open mijn gordijnen en kijk naar buiten, voor het eerst zie ik alles bij daglicht en het is nog zo veel mooier dat ik had gedacht. Ik ben in het paradijs beland, vervelend zeg. Ik kan vanuit mijn raam zelfs de zee zien, top! Ik besluit naar beneden naar het restaurantje te gaan, ik heb honger! Zo fijn, op de kaart staan ook gewoon westerse dingen. Ik besluit dus rustig te beginnen en neem scrambled eggs met toast en een soort sinaasappel limonade, maar dan gemaakt van echte sinaasappel en niet van siroop. Ik wil al bijna peper en zout vragen voor op mijn eitje maar besluit toch eerst te proeven, en dat is maar goed ook. Mega lekker en al helemaal op smaak gemaakt. Hier kan ik wel aan wennen. Op tafel zijn ook nog 2 sausjes neergezet en wat zie ik nu, een daarvan is gewoon ketchup! (wederom voor de kenners: I LOVE KETCHUP) mijn geluk kan niet meer op.

Na het ontbijt wil ik gelijk het strand zien, dus ik ga op pad, of eigenlijk, ik loop vanuit het buiten restaurantje gelijk de straat op en vanaf daar is het nog 20 stappen naar het strand. Iedereen die ook op straat is groet mij vriendelijk en vraagt waar ik vandaan kom. Ook een vrouwtje wat uit het cafeetje komt lopen wat aan het strand vast zit. Hele verhalen en ze kan aardig wat woordjes Nederlands, ik mag haar Katootje noemen en ze vraag mij of ze haar werk mag laten zien. Ja hoor, natuurlijk mag dat. Ze neemt mij mee naar haar kraampje vlak voor het strand en verteld me dat zij en haar familie hangertje voor kettingen maken van schelpen en kokosnoot. Ook verteld ze mij dat ze die dag daarvoor wel 14 kettingen aan Nederlandse meisjes heeft verkocht en zegt dat het erg leuke souvenirtjes voor thuis zijn. Uit de grote bak vol met schelpjes begint ze er van alles uit te zoeken om aan mij te laten zien. O jee, ik zit in een val, hoe kom ik hier uit denk ik. Er zitten best een paar mooie tussen en vind het best leuk om er 1 te kopen. Maar ik geloof niet dat dat haar planning ook was. Als ik er veel nam, zou ze een mooi prijsje voor me maken. Ja natuurlijk, dat snap ik ook. Ik vind het zo’n lief vrouwtje en zo zielig dat ze alleen hiermee haar geld moet verdienen dat ze mij om krijgt voor het kopen van 5 kettingen. Nou daar komt ze met haar prijs, normaal zou  het me 270000 rupiah kosten maar nou zou ze er wel 250000 van maken, dat is wel €3,55 korting haha. Ik vind het best duur, 5 schelpjes met koortjes voor € 17,70 maar ik besluit mijn ogen voor een keer toe te knijpen en spreek met mezelf af dat ik hier niet meer in mag trappen en ik niet moet gaan zitten als ze me vragen of ze iets mogen laten zien. Daarna probeert ze mij ook nog haar doeken/sarong aan te smeren, maar zeg dat ik er al een heb en zal onthouden dat ik ze bij haar kan halen, mocht ik er een nodig hebben.

Eindelijk kan ik door naar het strand. Hmmmm, het ziet er vanaf een afstandje wel mooi uit maar het is zwart zand (dat wist ik wel al) en veel troep en afval. Ik besluit toch even met mijn voetjes in het water te gaan en is heerlijk warm water, fijn momentje was dat. Ik kijk links van me, daar zitten een stuk of 8 mannen naast elkaar kuilen te graven en dingetjes uit het het zand te pikken, geen idee wat ze aan het doen zijn. Aan mijn rechterkant komt een vrouwtje het strand op lopen en gaat offeren (zie foto). Als ze klaar is komt ze naar mij toelopen en vraagt waar ik vandaan kom, hoelang ik blijf en ga zo maar door. Wederom weer een erg lief vrouwtje. Ze pakt mijn hand en begint erin te knijpen, tuurlijk die wil ook wat verkopen, ze is masseuse. Zo vriendelijk als ik kan probeer ik haar af te wimpelen, want voordat ik het weet lig ik straks op een matrasje op het strand tussen al het puin gemasseerd te worden. Ik zeg haar dat ik het later erg graag wil maar dat ik nu eerst verder ga omdat het mijn eerste dag is hier.

Ik loop het strand weer af en wil de straat van ongeveer 150 meter uitlopen om te gaan pinnen aan de overkant van de straat. Maar dit stukje en weer terug gaat me 30 minuten kosten. Overal langs de weg staan mensen gewoon te hangen met hun scooter en allemaal willen ze hallo zeggen en iets van je weten. Ze totaal negeren gaat me iets te ver, dat is ook niet aardig. Op een gegeven moment staat er iemand voor mijn neus met een rode scooter, hij zegt dat hij net weer terug is in Bali vanuit Australië en heeft zijn scooter net gekocht. Hij (genaamd: Benny) wil me graag van alles laten zien en naar allemaal plaatsjes brengen. Ik durf dat echt niet hoor dus wijs hem af en hij vraagt of mijn nummer mag hebben. Nou ja ik denk dat ik misschien wel handig, kan je in ieder geval iemand bereiken als je hier helemaal alleen zit en nog niemand kent. 

Uiteindelijk aan de overkant van de staat aangekomen te zijn, blijkt deze pin automaat niet te werken met mij pas. Helaas pindakaas. Dan maar weer terug naar het hotel en lekker lunchen. Ik neem op advies van Kim de bananenpannenkoekjes want ik heb onthouden dat zij het daar na haar reis erg vaak over had. Ik praat wat met Katut de eigenaar en vertel over de douche en dat er een grote kier zit tussen mijn muur en het dak, waar die gekko’s dus door naar binnen komen. Ik wilde het zelf proberen te dichten door middel van een krukje en wc papier maar ik was alsnog te klein. Tegen de tijd dat ik dit aan het typen ben heb ik al veel meer gaten en kieren ontdekt waar beestjes doorheen kunnen komen. Alleen mijn voordeur al, aan de onderkant zit een gleuf van ongeveer een centimeter, dus moet echt gaan leren alle diertjes te accepteren. Ook vraag ik he naar de jongen op de scooter, of het veilig is om met hem mee te gaan. De eigenaar verteld mij dat hij hem al van kleins af aan kent en het een goede jongen is en ik het dus best kan doen. 

Na de lunch ben ik echt gesloopt, ik heb 3 nachten al niet echt geslapen. Eigenlijk wil ik zo snel mogelijk in het ritme van hier komen en er dus niet aan toegeven, maar ik sta mezelf toe een uurtje te gaan liggen en zet een wekker. Ik val gelijk in slaap en na een uur gaat mijn wekker. Wauw, nu voel je je helemaal verrot, toch mezelf er maar uit slepen.

Rond een uurtje of 6 ga ik weer naar het restaurant om avond te eten dit keer een omelet met knoflook en tomaat, want ik heb ooit gelezen dat knoflook kan helpen tegen de muggen. Wat ik niet had verwacht was dat het halve teentjes in zaten en je dus als het ware echt op teentjes knoflook zat te kauwen, toch was het erg lekker haha. Ik blijf daar nog even hangen om wat verhaaltjes te tikken en te facetimen met een paar mensen want hier heb ik wifi. Daarna snel douchen (dat dacht ik, helaas weer hetzelfde verhaal) en naar bedje. Ik zie dat ik inmiddels wel dat ik prullenbakjes heb en het gat gedicht is.

Helaas lig ik nog tot half 3 wakker, en word ik om 6 uur wakker doordat ik alleen maar moet hoesten. Ze beginnen hier tegen die tijd met offeren en gebruiken daar altijd wierook bij. Ik heb inmiddels het verband gelegd tussen het hoesten en de wierook. Ach, dan er maar alvast uit zodat ik helemaal klaar sta als Buddi hier is om mij om 9 uur op te halen. Fout gedacht, maar dat kunnen jullie de volgende keer lezen.