#2 Berg op berg af

19-01-17

De lange 13 uur durende vlucht vervolgt, iedereen is nog steeds in diepe slaap en ik doe ontzettend mijn best maar het wil echt niet lukken. Roel is inmiddels ook weg gedommeld terwijl hij naar een stuk van Bach luistert. Gelukkig heeft iedereen zijn eigen televisieschermpje waar heel veel functies op zitten, dus ik besluit maar wat spelletjes te gaan spelen. Achter mij zit een ouder stel, ongeveer even oud als Roel denk ik, jaartje of 68. Zo nu en dan komt er een ander stelletje even bij hun buurten en het is duidelijk dat zij met zijn 4en op vakantie gaan. Vanaf het begin af aan is er al wat contact omdat zij ook konden horen dat ik tegen Roel vertelde dat ik bij de verkeerde gate stond. Schattige mensjes. 

Na nog 5 uur, de uren afgeteld te hebben wordt dan eindelijk de landing ingezet! Jeeeej, alweer een stapje dichterbij de eindbestemming. We gaan zo landen op Jakarta. Wat er hierna is gebeurd is waarschijnlijk net zo warrig als hoe ik het zo meteen hier op ga schrijven. Wat een ongeregeld zooitje daar. En ik weet niet meer precies wat de juist chronologische volgorde is, maar het ging ongeveer zo:

Ik loop met een ander ouder stel het vliegtuig uit en raak daar mee aan de praat, ze komen hier vaker, en het is altijd weer anders op dit vliegveld vertellen zij me. We worden eerst met zijn allen in een busje ingepropt, ik ben een van de eerste dus probeer een plekje vrij te houden voor een van mij tijdelijke inmiddels 6 opa' en oma's. En ja hoor, gelukt! Ik heb mezelf daardoor verplaatst naar een krap plekje op de achterbank tussen niet zo lekker ruikende andere buitenlandse mensen, maar dat maakt niet uit. Met dat busje is het nog best lang rijden, het voelde als 20 min maar het kunnen er best ook 10 zijn geweest, aangezien mijn behoefte om te roken erg groot was en ik uitkeek naar het moment dat eindelijk te kunnen doen, leek het misschien allemaal wat langer te duren. Maar gelukkig had ik leuke gesprekken met opa en oma en 2 Nederlandse jongens die ook in het busje zaten. 

Op het vliegveld merkte je dat niemand precies wist waar hij heen moest lopen en je kunt ook niet klakkeloos achter 'de rest' aan gaan lopen, omdat iedereen weer een andere doorvlucht heeft. Roel ben ik inmiddels helemaal kwijt geraakt helaas en ik heb geen eens gedag kunnen zeggen:( Poortje hierdoor, gangetje daardoor, meneer die hard roep Bali Bali en wijst naar een trap op daar en voor een andere bestemming de andere gang door. 

Op een gegeven moment kom ik op een plek waar volgens mij 3 of 4 opties waren waar je heen kon gaan. Gaan vragen aan het personeel daar had een zin, die wees me naar een optie waarvan ik zeker wist dat dat het niet moest zijn. Inmiddels arriveerde het kwartetje van opa's en oma's ook en gingen zei het ook maar even vragen. Zei moesten dus blijkbaar ook door naar Bali dus ik dacht nou mooi dan kunnen we elkaar helpen door dit doolhof. Kibbelend met elkaar welke optie ze moesten nemen en waar de rookruimte zou zijn kwamen ze er niet echt uit. Daar kwamen de jongens aanlopen en die stonden ook even net als wij te kijken wat je hier nu moest doen. Ik raakte in gesprek met ze en zij moesten ook naar Bali. Samen besloten we volgens mij om voor de linker optie te gaan. Kwartetje opa en oma volgden daar langzaam achteraan. 

Bij elk mannentje wat ik zag vroeg ik de weg en waar ik kon roken, steeds werd mij een stukje verderop beloofd maar dat bleek niet waar. Op een gegeven moment hadden ze het erover dat we naar terminal 3 moesten en dat ik daar ook kon roken. Oké oké oké. Ik weet niet meer hoe dit ging maar die jongens was ik inmiddels al weer kwijt. Maar het losse stelletje opa en oma stonden al te wachten in het glazen hok waar we moesten wachten op weer een busje, he jullie ook hier? Even later kom ik de jongens ook weer tegen en stellen we ons aan elkaar voor. Ze zijn allebei alleen op reis maar hadden duidelijk al hele gesprekken gevoerd samen. We kletsen wat totdat we mogen doorlopen naar buiten naar het busje. Dit keer ben ik niet als eerste maar omdat ik inmiddels wel omgedoopt ben tot reisleidster door mijn opa's en oma's en ook door de jongens, krijg ik natuurlijk wel even te horen dat ik niet goed voor ze gezorgd heb door geen plekje te regelen. Maar een goede reis leidster zou geen goede reisleidster zijn als ze geen plan B heeft. Want valk voor onze neus ging de bus dicht en verscheen er een nieuwe bus. Nee ik heb geen plekken voor jullie geregeld maar wel een privé bus, is dat ook goed? Gelukkig had ik het daar weer goed mee gemaakt. Opa en oma konden lekker zitten en wij bleven staan. 

Eindelijk op terminal 3, opa en oma en de jongens rookte allemaal niet. En aangezien de tijd voor de volgende vlucht al een beetje begon te dringen besloot ik zelf alvast vooruit te hobbelen opzoek naar een rookhok. He daar waren het kwartetje aan opa's en oma's weer. Ik wist dat er daarvan ook heel graag eentje wilde roken. Dus dacht dan kunnen wij met zijn allen opzoek. Maar die gingen een voor een plassen zodat er iemand bij de spullen kon blijven. Even twijfelde ik nog, zal ik ook gaan zodat zij even op mijn rugzak kunnen passen? Maar toen zag ik de tijd. Geen idee hoe lang het lopen is maar de vlucht gaat zo en ik wil nog heel graag roken zei ik tegen ze dus ik loop alvast door. Verwonderd keken ze op, bleken zij een vlucht een uur later te hebben en dus nog alle tijd. Dus afscheid genomen en door gegaan.  Ik loop nog een klein stukje verder de gang door maar zie dan al de gate waar ik moet boarden. Mooi!, nu alleen nog heel dichtbij een rookhok vinden en het komt allemaal goed. Na bij drie mensen geïnformeerd te hebben is het moment dan eindelijk daar, en dat op nog geen minuut lopen van mij gate af! EINDELIJK, ik loop erop af, hoe dichter ik bij kom, hoe meer ik de geur van sigarettenrook al ga ruiken en hoe meer ik zin krijg er een op te steken. yes, ik ben binnen, snel ga ik opzoek naar mijn sigaretten en kan verdomme geen aansteker vinden. er moeten er toch minstens 3 in dat tasje zitten. gelukkig zijn er meer rokers daar en bied iemand mij een vuurtje aan. ik steek mijn sigaret aan een neem een hijs: aaaah nicotine. Maar een partij vies dat hij is, hij smaakt me totaal niet en ik word er zelfs een beetje duizelig van. Ik besluit toch door te zetten en hem op te roken, haha logica van lik me reet. normaal gesproken, als ik lang niet kan roken, zou ik nog een tweede hebben opgestoken, maar ik heb nu vooral heel veel behoefte om zo snel mogelijk uit dit rookhok te komen. Al die moeite en stress is het duidelijk niet waard geweest haha, dus op de terugweg maar gewoon stoppen besluit ik.

Ik loop weer terug naar mijn gate waar de jongens ook inmiddels weer zijn, laat ik ze even namen geven dat klinkt wat leuker dan de jongens… De ene heet mark, 29 jaar, heeft al wat reizen gemaakt en heeft 5 jaar zijn eigen restaurant gehad, horecaklik check. De andere heet Emilio, 22 jaar, komt uit Brabant, ook al ervaren met reizen en heeft als kok gewerkt, horecaklik check. Wederom krijg ik op mijn kop dat ik ze als reisleidster in de steek heb gelaten, maar al snel daarachter aan grapt een van hun dat ze dan beter op hadden moeten letten want ik gaf natuurlijk rooksignalen af. De toon is gezet en de flauwe grapjes begonnen. samen lopen we het vliegtuig in en checken of we een beetje bij elkaar in de buurt zitten. Dat blijkt zo te zijn, met steeds maar 1 of 2 rijen ertussen aan dezelfde kant van het vliegtuig. In het vliegtuig aangekomen is deze zo goed als leeg, en dat blijft ook zo. Ik vraag aan de stewardess of we van stoel mogen wisselen en ze geeft toestemming. Dus besluiten we met zijn drietjes op een rij te gaan zitten. Ik deed mijn best om me te mengen in de gesprekken maar merk dat ik echt gesloopt ben nu en krijg niet meer zo veel mijn mond uit. Ik hoor hun geklets lekker aan en meng me af en toe in een gesprek. de stewardessen komen langs met drankjes, bier en wijn, dat zou fijn zijn. Maar nee, alleen fris op deze vlucht helaas. Wel krijgen we nog een maaltijd, ik krijg er niet veel van weg maar er zit wel een erg bijzonder toetje bij. Door de doorzichtige verpakking heen ziet het er al te chemisch voor woorden uit. We zijn allemaal nieuwsgierig en besluiten ze open te maken. We liggen dubbel om die dingen, het is gelly, gelatine achtig, doorzichtig, maar wel met een kleurtje wat dan een of andere fruitsmaak voor moet stellen. De vergelijking tussen billen en dit toetje wordt uitvoerig onder de loep genomen. Deze vlucht duurt maar 2 uur dus we wisselen nog wat contact gegevens uit met elkaar en gaan dan alweer bijna landen.

Op naar de bagageband, daar staan stelletje opa en oma ook weer. Terwijl we wachten kletsen we nog wat en binnen 15/20 minuten komen al onze koffers achter elkaar binnen. Ik zeg doei tegen opa en oma en loop nog met Mark en Emilio op naar de aankomsthal. Daar scheiden al snel onze wegen, Emilio vind zijn mannentje, ik zie Buddi (manneger van de villa’s die me op kwam halen) al gelijk en Mark gaat opzoek naar een taxi. Ik loop naar Buddi toe en stel mij voor. Al snel neemt hij mijn kar met koffers over en we lopen naar buiten. BAM, het is warm, heel warm, maar heerlijk! gelijk ben je in een andere wereld. We doen samen een sigaretje en dan gaat Buddi de auto halen om voor te rijden. Ik stap in en de volgende rit kan beginnen, zo’n 3 uur rijden. Maar Buddi zegt dat het wel in 2,5 moet lukken.

Tijdens de rit kijk ik mijn ogen uit! terwijl ik die nu echt bijna niet meer open kan houden. Maar ik wil echt niet slapen, wat Buddi al 6 keer heeft voorgesteld. Ik wil alles kunnen zien, het is nu ongeveer 17.00 dus nog licht. Alles maar dan ook werkelijk alles is anders hier, je kunt bijna zeggen dat het het tegenovergestelde van Nederland is en ik blijf me elke minuut weer verwonderen van alles wat er te zien is. Ik kan dit hier nu wel uitgebreid gaan vertellen maar dan zijn we weer zo een halve pagina verder. Ik ga het allemaal voor jullie vastleggen zodra ik zelf kan rijden en wat meer aan het verkeer gewend ben zodat jullie het allemaal kunnen zien. Buddi heeft nog niet gegeten dus vraag of het goed is strak ergens bij een warung te stoppen, natuurlijk is dat goed. We stoppen gewoon recht voor dat ding met de auto, nergens zijn trouwens echt parkeerplekken te vinden. Iedereen stopt maar gewoon op het plekje waar hij moet zijn. Het is een heel klein hutje met een paar lange eettafels. Buddi pakt wat kroepoek en besteld het een en ander. Een soep, rijst en stokjes saté. Saté heeft er nog nooit zo goed en lekker uitgezien, hij vraagt of ik ook wil maar ik weet dat we nog een stuk moeten rijden en durf het echt niet aan met mijn darmen. Dan gaan we verder, 18.45 beginnen we aan de berg waar overheen moeten en om 19.00 is het pikkedonker. Het begint te regenen en onweren terwijl we over haarspeld bochtjes rijden. Gelukkig heb ik allang door dat Buddi een erg goede chauffeur is dus maak ik me er niet druk over. Maar ook op dit stuk is slapen weer onmogelijk door al die bochten. Rond 21.30 komen we weer in de bewoonde wereld, we gaan nog even naar een supermarkt om wat sigaretten te komen en wat te drinken voor de eerste nacht en daarna regelen we nog een telefoonkaartje zodat ik internet heb. Zo nu kunnen we eindelijk naar puri mandhara waar ik de komende tijd zal verblijven.

Om 22.00 zijn we daar aangekomen, 2,5 uur rijden klopte vandaag dus niet helemaal haha, maak er maar 5 van. Het maakt allemaal niet uit, ik ben nu eindelijk waar ik wil zijn.